વાચકમિત્રો આજે થોડી નવી કહેવતો. આકાશ પાતાળ એક કરવા. લાગે તો તીર નહંિ તો તુ ક્કો.આગ લાગે ત્યારે કુવો ખોદવા બેસવુ આંબા આંબલી બતાવવા. ધોળે દિવસે તારા દેખાઇ જવા.ઉજળુ એટલુ દુધ નહિ. અધુરો ઘડો છલકાય.નવે નાકે દિવાળી. નવરો માણસ નક્કોદ વાળે.દેવના દોહ્યલા.આભ ફાટે ત્યાં થીંગડુ કયા દેવુ?ટુંડે ટુંડે મતિ ભિન્ન.મણના તુટ્યા પળીએ ન સંધાય.પાણીમાંથી પોરા કાઢવા.લોટમાં લીટા તાણવા.ઉંટના અઢારે ય વાંકા.કાળા અક્ષર કુહાડે માર્યા. ઘેર ઘેર માટીના ચુલા.વટાણા વેરી નાખવા.ન રહે વાંસ ન બજે બાંસુરી.ટાઢા પાણીએ ખસ કાઢવી.પુછતા પંડિત થવાય ને લખતા લહિયો થવાય.વિનાશ કાળે વિપરીત બુધ્ધિ.વિતિપાત શતમુખ.બહુ ડાહ્યા બહુ ખરડાય.ભૂખડી બારસ, ધજાગરો કરવો.દ્રાક્ષ ન મળે ત્તારે ખાટી.કીતાબના કીડા.ગોઠણ સમી જાર.લાખના બાર હજાર કરવા.ચણાના છોડ પર ચડાવવુ.ન બોલ્યામાં નવ ગુણ.વાતોના વડા કરવા ને હોંકારાના તેલમાં તળવા.સો મણ તેલે અંધારુ.પાધડીનો વળ છેડે. વાસીદામાં સાંબેલુ જવુ.સો ગરણે ગાળીને પાણી પીવુ.એક સાંધો ને તેર તુટે.ચપટી ધુળની ય જરુર પડે..વાડ ચીભડા ગળે. રેઢા રાજ પણ જાય.દાણા દાણા પર લખેલુ હોય ખાનારનુ નામ. નમકહરાન ખાય એનુ જ ખોદે ને જે થાળીમાં ખાય એમાં જ થૂંકે. સોનાની થાળીમાં લોઢાની મેખ.મન હોય તો માળવે જવાય.સમય બળવાન નહિ પુરુષ બળવાન. ગાડુ ભાળી ગુડા ગળે.રાઇનો પહાડ કરવો. રાતે પાણીએ રોવરાવવુ. રાઇના ભાવ રાતે ગયા.ચીભડાના ચોરને ફાંસીની સજા.તાવડી તેકો લઇ જાય.છાંસના માવતર ઢુંકડા.ઘીના ઠામમાં ધી પડી જાય. ઘરનો રોટલો બહાર ખાવો.ટાઢા પહોરના ગપ્પા.દેશ એવો વેશ. ઉંમરલાયક તો આપોઆપ થવાય પણ લાયક થવામાં આખી જિંદગી ઓછી પડે.ધરડા થવુ એટલે ઘટવુ ને વૃધ્ધ થવુ એટલે વધવુ. રામ રાખે એને કોણ ચાખે.પોથીમાના રીંગણા.બકરી કાઢતા ઉંટ પેઠુ. લોહીનુ પાણી કરવુ.કુવામાં હોય તો અવાડામાં આવે.આંધળી ભેંસે મોઢવુ ભાળ્યું. મોઢા પરથી માંખ નઉડે એવુ નમાલુ. ભરબપોરે સુરજ આથમી જવો.મિયા પડે તોય તંગડી ઉંચી.પેટ કરાવે વેઠ. દાઢીમાં હાથ નાખવો.પાણીથી ય પાતળા.. પાપ છાપરે ચડીને પુકારે.પાણી પહેલા પાળ બાંધવી.નાગો નહાય શું ને નીચોવે શું?મોઢાના મોળા. પછેડી પ્રમાણે સોડ તાણવી. ગારાની ગોરને કપાસીયાની આંખો. સિંદરી બળી લાય પણ વળ ન છોડે. લોભીયા હોય ત્યા ધુતારા ભુખે ન મરે. ભીખના હાલ્લા શીંકે ન ચડે.પીઠ તો કોઇ થાબડી દે પણ છાતી તો માણસની પોતાની જ જોઇએ ને!પારકે ભાણે મોટો લાડુ.વરને કોણ વખાણે? વરની મા.ચોરી માથે સીનાજોરી. ચોરની મા કોઠીમાં મોં ઘાલી રોવે. ચોર કોટવાળને દંડે.ચોરને ચાર આંખો.નીચી બોરડી સહુ ઝુડે. આંકડે મધ ને માંખો વિનાનુ.અન્ન એવો ઓડકાર. જેના અન્ન નોખા એના મન નોખા.નેવાના પાણી મોભે ચડાવવા.ગામમાં ખોરડુ નહિ ને સીમમાં ખેતર નહિ. માથાના વાળ જેટલુ દેવુ. ગઇ તીથી બ્રાહ્મણ પણ ન વાંચે.વાસી વધે તો કુતા ખાય ને!.ઉતર્યો અમલ કોડીનો.દોડવુ તુ ને ઢાળ મળ્યો. ઉગતા સુરજને સહુ પુજે.બાપના કુવામાં ડુબી ન મરાય.ઉતાવળે આંબા ન પાકે. માંકડને મોં આવ્યુ ને મગને પગ આવ્યા.થોડુ બોલે તે થાંભલા કોરે ને મોળૂ દંહી દાંત પાડે.કડવી તુંબડી કારેલાના વેલે ચડી.લાંબી કસે ધવડાવવુ.ધણી વિનાના ધરોળ સુના. મુરખ, મકોંડો ને મગર પકડવાનુ જાણે પણ છોડતા ન આવડે, સિંહણનુ દુધ સોનાના પાત્રમાં જ સચવાય. બાર ગાઉએ બોલી બદલાય. સોનાની છરી ભેંટમાં નખાય, પેટમાં ન નખાય. ડાહ્યા ભુલે ત્યારે આખી ભીંત ભુલે.
સો
No comments:
Post a Comment