કંચના, એના સ્વભાવ અનુસાર નર્સ બની ને સફળ પણ થઇ. સેવાની ધગશ, નવુ શીખવાની તમન્ના, ને મહેનત, હોસ્પીટલ બહાર પણ એનુ નામ થઇ ગયુ. નોકરી સિવાયના સમયમાં વૃધ્ધાશ્રમોમાં, ધર્માદાના દવાખાનામાં ને ગરીબ વિસ્તારોમાં સેવા આપતી. એ જેે હોસ્પીટલમાં કામ કરતી હતી ત્યા ડો. વિશાલ તાલીમાર્થી તરીકે જોડાયો. ત્રણ વરસ સાથે કામ કર્યુ. કંચનાના સેવાભાવી સ્વભાવથી એ પ્રભાવિત થયો. એ કયારેક કહેતો પણ ખરો, 'તું ડોકટર બનીહોત તો લોકોને વધારે મદદ કરી શકી હોત' તો એ પણ હસીને જવાબ આપતી' ડોકટર બનવામાં કેટલા બધા પૈસા ને સમય લાગે. જ્યારે આ કામ તો બચપણથી જોતી ને શીખતી આવી છુ. મારા મા નો વારસો છે'.તાલીમ પુરી થતા વિશાલે પોતાનુ દવાખાનુ ખોલ્યુ ને કંચનાને સાથે કામ કરવા આમંત્રણ આપ્યુ.આ રીતે બન્ને એકબીજાના ગાઢ પરિચયમાં આવ્યા.ને પરિચય પ્રેમમાં પલટાયો. જોકે કંચનાએ ગોપિત રાખ્યુ. વિશાલ ડોકટર, શ્રીમંત, પોતે સામાન્ય નર્સ,સામાન્ય દેખાવ ને ગરીબ. મા એ મદાલશાને જે સમજાવ્યુ હતુ. એનુ પુનરાવર્તન મા ને કરવુ નપડે એ માટે પ્રેમને એણે માનનુ સ્થાન આપ્યુ. પણ વિશાલને આવી કોઇ સમસ્યા નહોતી. એણે પહેલ કરી.' કંચના હું તને ચાહુ છુ. તારી મને ખબર નથી. પણ એ જાણવા માટે રાહ જોવાની મારી ધીરજ નથી. તુ મને યોગ્ય માનતી હો તોમારી જીવનસંગીની બની જા' એણે હાથ લંબાવ્યો. કોઇ પણ યુવતી માટે મનભાવન ને દિલધડક આહવાન આથી વિશેષ શૂ હોઇ શકે? પણ એક પળના રોમાંચ પછી એ અટકી ગઇ.એણે પોતાનો દ્રષ્ટિકોણ રજુ કર્યો. ' વિશાલ' આપણી વચ્ચે ધણી અસમાનતાઓ છે. તમે શિક્ષિત,સફળ,ને સુંદર યુવાન છો. તમારો પ્રેમ પામવા કેટલીય સુંદર યુવતીઓ ભટકતી હશે જે તમારી સાથે શોભે એવી.આજે તો ઠીક પણ ભવિષ્યમાં મારા જેવી સામાન્યસ્ત્રીને તમારી સાથે જોઇને કોઇક તમારી હાંસી ઉડાવશૈ તો તમને દુઃખ નહિ થાય? ઉપરાંત મારા પર વૃધ્ધમાતાની જવાબદારી છે' કંચનાએ કોઇ પીઠ પાછળ પોતાના વિશે બોલે એ જાતે જ કહી દીધુ. ' કંચના, તુ એક જ એવી સ્ત્રી મે જોઇકે જેણે પોતાનો દેખાવ સાહજિક સ્વીકાર્યો.નિખાલસતા એ પણ તારો વિશેષ ગુણ કહેવાય.તારી એ વાત સાચી કે હુ ધણી સુંદરયુવતીઓના પરિચય મા આવ્યો છુ.પણ અંતરનુ જે સૌંદર્ય છે એ માત્રમે તારામાં જોયુ છે. પ્રમાણિકતા, માનવતા, સચ્ચાઇ જેવા ગુણ જે કોઇ વ્યકિતના સતત સહવાસથી જ જાણવા મળે છે.તારા ચહેરા પર એ આંતરિક સૌંદર્યની જે આભા છે એ જ મને મુગ્ધ કરે છે.એટલે જીવનસાથી તરીકે વિચાર કરુ તો તારો જ ખ્યાલ આવે છે' વિશાલે લાગણીસભર એકરાર કર્યો.' વિશાલ, એ તમારી માણસ પારખવાની વિશિષ્ટ શકિત છે. હુ એમાથી પાર ઉતરી એનો મને આનંદ છે. 'તો મારે પક્ષે મારી જવાબદારી બાકી છે'. કંચનાએ કહ્યુ, ' તને જો મારામાં વિશ્ર્ચાસ હોય ને આપણે લગ્નબાબતમાં એક મત હોઇએ તો હુ મા ને મળવા માગુ છુ' વિશાલે જવાબ આપ્યો.એક દિવસ વિશાલ આવ્યો.કોઇ ભભકા વિના. આવીને કુવરબેનની બાજુમાં નીચે પાથરણા પર જ બેસી ગયો. ' મા,તમને કંચનાએ વાત તો કરી હશે.આજે હું તમારી પાસે તમારી દિકરીનો હાથ માગવા આવ્યો છુ. સાથે બીજી વિંનતી એ છે કે લગ્ન પછી તમારે અમારી સાથે જ રહેવાનું છે.'એણે લાગણીસભર અવાજે કહ્યુ.
'બેટા, દિકરીને ઘેર રહેવા ન જવાય.કોઇ મેણુ મારે મારી દિકરીને કે કરિયાવરમાં મા ને લાવી.બસ,મારે તો એ સુખી રહે એ જ જોઇએ.બાકી શરીર છેતો સાજુમાંદુ થાય. આબધા પાડોશી સારા છે એટલે ચિંતા કરવા જેવુ નથી.' એણે જવાબ આપ્યો.'મા .તમને મેણુ મારે એવુ કોઇ નથી. હુ એકલો જ છુ. મારા માબાપ મારા જન્મ પહેલાથી જ પરદેશ હતા.મારો જન્મ પણ પરદેશમાં થયો.મા એતો પોતાની કારકીર્દિ બનાવવા મને બાળક તરીકે નર્સરીમાં મુકી દીધેલો. બેમાથી એકેયને મારા માટે સમય નહોતો. એ સમયે મારા દાદા દાદી ફરવા આવ્યા. એમના ભારતીય માનસને બાળક આમ અજાણ્યા પાસે અનાથની જેમ ઉછરે એ ગમ્યુ નહિ. એમને સમજાવી પટાવી મને દેશમાં લાવ્યા. મારી પુરી સંભાળ ને પ્રેમથી પરવરીશ કરી. સારા સંસ્કાર આપ્યા. ભણવાની ઉંમરે માએ ત્યા બોલાવ્યો. પણ મને ફાવ્યુ નહિ. પાછૌ આવ્યો.પછી તો વેકેશનમાં મળવા જતો. ઉચ્ચ શિક્ષણ માટે ગયો ને પુરુ થતા અહી દાદા દાદી પાસે આવી ગયો. બને એટલી એમનીસેવા . કરી.બેવરસ પહેલા જ એમણે વારા ફરતી વિદાય લીધી. આજે એકલો છુ . મા નો પ્યાર એ ખોટ તમે પુરી પાડશોએવી આશા રાખુ છુ'.વિશાલે પોતાની ઇચ્છા વ્યકત કરી. આટલી ચોખવટ પછી એ સાથે રહેવા તૈયાર થયા. લગ્નનુ પ્રથમ વરસ તો સડસડાટ વહી ગયુ. કુંવરબેન ઘર સંભાળતા એટલે કંચના નચિંત બહારનુ કામ કરતી.પણ ત્યાર પછી કુંવરબેનની તબિયત લથડી. સારવારમાં કમી નહોતી ને એવો કોઇ રોગ નહોતો. પણ પોતાનુ સંસારઋણ પુરુ થતા એની જીજીવિષા સંકોચાવા લાગી. ટુંકસમયમાં દિકરીનો સુખીસંસાર જોઇને સંતોષથી આંખ મીચી દીધી. હવેજ ખરો સંસાર શરુ થયો. કંચનાની બહારની પ્રવૃતિનો વ્યાપ એટલો વધી ગયો હતો કે ઘેર માત્ર એ ખાવા કે સુવા આવતીહોય એવુ જ લાગતુ. વિશાલ આમતો સમજદાર હતો. લ્ગન પહેલા ય એ કંચનાના કાર્યક્રમોથી પરિચિત હતો આ ગુણોથી આકર્ષાઇ તો એણે લગ્ન કર્યા હતા એને કંચનાની સમાજસેવા તરફ ફરિયાદ નહોતી પણ સાથે સાથે એ પોતાના માટે પણ થોડુ જીવવા માગતો હતો.એકલો તો આટલા વરસોથી હતોજ. સાજની શીતલ હવામાં દરિયા કિનારે હાથમાંહાથ રાખીને ટહેલવાનુ,ચાંદની રાતે અગાશીમાં ચદ્રંની માદકતામાં ઓગળી જવાનુ,આવા તો કેટલાય રંગીન સપના એના મનમાં સમાયેલા હતા તો સામે કંચનાહતી સુંદર ને યુવાન. પણ રસિક નહોતી.એ તો માત્ર કામને જ વરેલી હતી.વિશાલની અપેક્ષા પણ કાઇ વધારે પડતીકે અજુગતી ય નહોતી. પણ કંચના એ સમજીન શકી. પોતાના કામમા કાપ ન મુકી શકી.છેવટે એ વ્યસ્તતા લગ્નજીવન માટે ધાતક નીવડી, વિશાલએકલો પડવા માંડ્યો.સાંજ સુમસામને કંટાળાજનક બનવા લાગી.એની રાહ જોતા જોતા એ કયારેક ડાઇનિંગ ટેબલ પર જ ભુખ્યો સુઇ જતો.તો એકલો જ ક્લબમાં જઇ ચડતોને આસપાસ આનંદ કિલ્લોલ કરતા .નાચતા ગાતા યુગલોને જોઇને પોતાનુ શુષ્ક લગ્નજીવન ખુંચતુ ને નિરાશાને શરાબમાં હળવી કરતો.તો કયારેક કોઇના સહવાસની તીવ્ર ઝંખના જાગી ઉઠતી.તો જાણે એ કંચનાનો દ્રોહ કરી રહ્યો હોય એવી ગુનાહિત લાગણી અનુભવતો. કારણકે એ કાઇ ખોટા કારણસર તો બહાર નહોતીભટકતી.આજ સુધી એના આગુણોનો એ પ્રશંસક હતો ને હવે? એને પોતાની જ બીક લાગવા માંડી. આહતાશા એને અય્યાશ,શરાબી, રખડુ બનાવી દેશે તો? તો આ દયાની દેવીની તપસ્યા નકામી જાય. એના કરતા એક ઉમદા રસ્તો હતો. એક સાંજે જમીને થોડી શરાબ પી ને ટેબલ પર જ માથુ ઢાળીનર સુઇ ગયો હતો. કંચના રાતના આંઠેક વાગે થાકી પાકી ઘેર આવી. એને પોતાની ભુલનો અહેસાસ થયો. એણે વિશાલના માથે સ્નેહથી હાથ ફેરવ્યો. વિશાલે ઉંચુ જોયુ.એની આંખોમાં દર્દ હતુ.'મને માફ કર, વિશાલ. આજે કામમાં સમયનુ ભાનનરહ્યુ.'એના સ્વરમાં અપરાધભાવ હતો. ' કાઇ વાંધો નહિ, તુ જમીને પર આવ પછી આપણે વાતો કરીએ ને એ ઉપર જતો રહ્યો.
No comments:
Post a Comment